Het voelt heel raar om een ruimte binnen te lopen waar zoveel mensen zijn die nadenken over de dood. Dit gevoel bekroop me als programmamaker toen ik een publieksdebat over het vrijwillig levenseinde bezocht. Het duistere of angstaanjagende idee dat de meeste mensen hebben bij de dood, lijkt onder deze groep totaal niet te spelen. Sterker nog, ze willen de dood uitnodigen, maar dan wel op een moment waarop zij er klaar voor zijn, wanneer hun leven voltooid is.

Volgens een grote groep mensen in Nederlanders zouden mensen vanaf 70 jaar de mogelijkheid moeten hebben om vrijwillig uit het leven te stappen wanneer ze hier genoeg van hebben. Je besluit dus eigenlijk, in goed overleg met jezelf, dat het leven zo wel mooi is geweest. En dat het nu tijd is om op te stappen. Een vrij individualistische keuze dus, die wellicht wel invloed heeft op de omgeving van de persoon die het betreft.

In deze documentaire wordt onderzocht of de hindoe ouderen in Nederland ook met het gevoel van een voltooid leven zitten. En zo ja, waar dit dan aan ligt. Wat zegt het hindoeïsme volgens hen over het vrijwillig beëindigen van het leven? Is het in een situatie van voltooid leven dan toegestaan om zo’n besluit te nemen of heeft dit vergaande consequenties?