Herman en Olga zijn achtenvijftig jaar getrouwd. Ze hebben een goed leven geleid, financieel is het hun goed gegaan, weinig tegenslag en ze zijn nog steeds gezond. Ze hebben drie kinderen, twee dochters en een zoon. Herman en Olga maken zich zorgen over de ontwikkeling van de wereld, het milieu, de criminaliteit, de toename van andere culturen in hun vertrouwde omgeving en de steeds verdere individualisering van de maatschappij. Elke keer als ze naar het journaal kijken wordt hun onrust vergroot. Ze hebben een goed leven gehad en willen niet geconfronteerd worden met de, naar hun gevoel, aanstormende problemen.

Ze praten er veel en vaak over. Als Herman op klaarlichte dag wordt beroofd en daarbij gewond raakt is voor hem de maat vol. Herman komt met het voorstel om het boek te sluiten en op een waardige manier hun succesvolle leven te beëindigen. Net als een artiest die op zijn hoogtepunt stopt. Eerst heeft Olga er moeite mee, maar geleidelijk begint ze iets voor het idee te voelen. Ze besluiten eerst hun kinderen te informeren en vervolgens een afscheidsfeest te organiseren. De confrontatie met de kinderen is heftig en stuit op veel weerstand.

De reactie van de aangetrouwde kinderen is verschillend, sommige zien de erfenis ineens heel dichtbij komen en anderen respecteren het idee. Herman en Olga zijn niet van hun idee af te brengen en treffen voorbereidingen voor de uitvoering. In eerste instantie wil niemand hen helpen met de uitvoering, maar uiteindelijk hebben ze de mogelijkheid gecreëerd om het zelf te doen. Ze leggen nog een keer hun motivatie vast op video en voeren dan op een gepaste manier hun voornemen, in het bijzijn van de kinderen uit. Maar uiteindelijk loopt het allemaal anders dan gepland.